Ιούνιος 2015
30 Ιουνίου
Το να αδιαφορεί κανείς για την πνευματική οδό και να σπαταλά τη ζωή του αποτελεί προσβολή στο ίδιο το όνομα του ανθρώπινου είδους! Αντί να υποδουλώνεστε σε πράγματα φευγαλέα και ψεύτικα και να σπαταλάτε πολύτιμο χρόνο για την απόκτησή τους, να αφιερώνετε κάθε λεπτό της ζωής σας στην ανακάλυψη της Αλήθειας και στον στοχασμό του αιώνιου, πάντα αληθινού Θεού. Αυτή η αφιέρωση αποτελεί την πραγματική λειτουργία της ψυχής. Αντιθέτως, η σπατάλη του χρόνου σ’ εφήμερες επιδιώξεις είναι η τροχοπέδη του κόσμου. Είναι κρίμα να γίνεται ο άνθρωπος θύμα της δηλητηριώδους έλξης που ασκεί επάνω του η χλιδή και η πλάνη της δελεαστικής ομορφιάς. Κάποια μέρα όλες αυτές οι γοητευτικές αισθήσεις θα εξαφανιστούν, σαν μια ιστορία που εκτυλίσσεται μέσα σε όνειρο! Χαρακτηριστικό του πνευματικού αναζητητή συνεπώς, είναι η αναζήτηση και η πραγμάτωση της Αλήθειας κι όχι η αναζήτηση του μη-πραγματικού μέσα σ’ αυτόν τον εφήμερο κόσμο. Σ’ αυτόν τον κόσμο που δεν έχει πραγματική υπόσταση, η ζωή του ανθρώπου δεν είναι αληθινή. Η αληθινή ζωή συνίσταται στην πραγμάτωση του Θεού. Αυτό είναι κάτι που κάθε άνθρωπος πρέπει να θυμάται κάθε στιγμή της ζωής του.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘Prema Vahini’), Κεφ. 58
29 Ιουνίου
Ενσαρκώσεις της αγάπης! Όπου υπάρχουν οι έξι ιδιότητες του ζήλου, της αποφασιστικότητας, του θάρρους, της ευφυΐας, της ικανότητας και του ηρωισμού, εκεί φανερώνεται η θεϊκή βοήθεια. Σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής, σε οποιονδήποτε χρόνο, η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη για εκείνον που είναι προικισμένος και με τις έξι αυτές πολύτιμες ιδιότητες χαρακτήρα. Σας βοηθούν όχι μόνο να αντιμετωπίζετε πολλές δυσκολίες που εμφανίζονται στη ζωή από καιρό σε καιρό, αλλά συμβάλλουν και στο γενικό καλό σας. Όπως ένας σπουδαστής πρέπει να περάσει διάφορα διαγωνίσματα και εξετάσεις, έτσι κι αυτές οι ιδιότητες του χαρακτήρα σας: υπόκεινται επίσης σε δοκιμασίες. Τέτοιες δοκιμασίες είναι για σας σκαλοπάτια που σας οδηγούν σε ανώτερες επιτεύξεις. Οι δοκιμασίες αυτές έρχονται στη ζωή σας με τη μορφή ζημιών και απωλειών, προβλημάτων, πόνων και βασάνων, όπως και συκοφαντιών. Δυστυχώς, πολλοί σπουδαστές αλλά και μεγαλύτεροι, λόγω του ότι ζουν έντονα στο επίπεδο των αισθήσεων και των ευχαριστήσεων που αντλούν απ’ αυτές, έχουν χάσει την αυτοπεποίθησή τους και έχουν γίνει θύματα ανησυχιών και άγχους. Οι νέοι, οι σπουδαστές, αλλά και κάθε άνθρωπος, πρέπει ν’ αναπτύξουν αυτοπεποίθηση. Στην πραγματικότητα, η αυτοπεποίθηση πρέπει να είναι η ίδια η αναπνοή κάθε ανθρώπου (σημ.τ.μετ.: εδώ ο Σουάμι εννοεί τον Ανώτερο εαυτό μας, που είναι Θείος.) Αναπτύξτε αυτοπεποίθηση και αρχίστε το ταξίδι της ζωής με πίστη στον Θεό.Μπάμπα, Ομιλία που έγινε στις 23 Ιανουαρίου 1997 στη λήξη των μαθημάτων του Δημοτικού Σχολείου του Πουτταπάρτι
28 Ιουνίου
Ο εξωτερικός έλεγχος βοηθά με πολλούς τρόπους τον εσωτερικό. Η επιτυχία όμως στον εξωτερικό είναι συγκριτικά πιο δύσκολη από την επιτυχία στον εσωτερικό έλεγχο. Μια απλή στροφή του τιμονιού με τα χέρια του οδηγού, δεξιά ή αριστερά, στρέφει τους τροχούς του αυτοκινήτου, που δεν είναι στα χέρια του οδηγού, προς την αντίστοιχη κατεύθυνση. Οι εσωτερικοί τροχοί ελέγχονται από το ίδιο το εξωτερικά κατευθυνόμενο τιμόνι – αυτό είναι η βάση. Οι τροχοί δεν θα στρίψουν προς μια κατεύθυνση αν το τιμόνι στρίψει προς μία άλλη, αυτό είναι το φυσικό. Μερικές φορές τυχαίνει το τιμόνι να στρέφεται προς μια κατεύθυνση και οι τροχοί προς μίαν άλλη, αλλά αυτό ξεφεύγει από τους νόμους της φύσης. Αν οι εσωτερικοί τροχοί δεν έχουν αέρα – που αντιστοιχεί με την αληθινή ουσία – ενδέχεται ν’ αντιδράσουν σαν να μην είχαν καμία σχέση με το τιμόνι. Αλλά δεν γίνεται να ξεφύγουν εντελώς από τα όρια του τιμονιού. Το τιμόνι στο χέρι συνδέεται με τους τροχούς κάτω από τον κινητήρα του αυτοκινήτου. Αν δεν υπήρχε αυτός ο σύνδεσμος, θα ήταν αδύνατο να ταξιδέψει το αυτοκίνητο – είναι τόσο απαραίτητος όσο και αναπόφευκτος. Επομένως, για εκείνον που έχει αγωνιστεί και επιτύχει τον έλεγχο των εξωτερικών ροπών του, είναι πολύ εύκολο να ελέγξει τις εσωτερικές.Μπάμπα, από το βιβλίο "Αγάπη (Prema Vahini)", κεφ. 53
27 Ιουνίου
Πνευματικός αναζητητής είναι εκείνος που προσπαθεί να πλησιάσει τη φύση του Απόλυτου, του Θεού, τόσο αδιάκοπα όσο τα κύματα της θάλασσας. Πλουτίζει διαρκώς το συναίσθημα της ισότητας και της ίσης αγάπης για όλους και είναι ικανοποιημένος με τη σκέψη ότι τα πάντα ανήκουν στον Θεό και τίποτα στον ίδιο. Αντίθετα από τον κοινό άνθρωπο, ο πνευματικός άνθρωπος δεν λυγίζει εύκολα στη θλίψη, την απώλεια, τον θυμό, δεν υποκύπτει στο μίσος, τον εγωισμό, την πείνα, τη δίψα, την επιπολαιότητα ή τις αμφιταλαντεύσεις. Κυριαρχεί πάνω σε όλες αυτές τις αδυναμίες του και ταξιδεύει στη ζωή με καρτερία, γενναιότητα, χαρά, γαλήνη, φιλανθρωπία και ταπεινοφροσύνη. Αναγνωρίζει ότι η φροντίδα του σώματος δεν παίζει πρωτεύοντα ρόλο, ανέχεται υπομονετικά ακόμα και την πείνα και τη δίψα και δεν παραλείπει ούτε στιγμή να στοχάζεται τον Θεό. Δεν καυγαδίζει για το οποιοδήποτε μικρό πράγμα, δεν χάνει εύκολα την ψυχραιμία του, δεν νιώθει θλιμμένος με την παραμικρή πρόκληση, δεν θυμώνει με την ελάχιστη προσβολή, δεν ανησυχεί πέραν του δέοντος αν πεινά, διψά, ή νυστάζει και δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσει αυτές τις ζωτικές ανάγκες του. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός πνευματικού αναζητητή.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘Prema Vahini’), Κεφ. 59
26 Ιουνίου
Αυτή η γέννησή σας ως άνθρωποι είναι συνέπεια αμέτρητων καλών πράξεων, πράγμα που δεν πρέπει να παραβλέπετε πρέπει να αξιοποιήσετε πλήρως αυτή την ευκαιρία που σας δόθηκε. Όπως μας διδάσκει η Κένα Ουπανισάντ: «Για όποιον δεν γνώρισε τη θεία Αλήθεια σε τούτη τη ζωή, μεγάλη είναι απώλεια (Na cet iha avedīt mahatī vinashtih).» Όταν έχει κανείς πολλές ευκαιρίες να σωθεί, δεν θα είναι μεγάλη απώλεια αν δεν κάνει καμία σκέψη για τους τρόπους που μπορεί να το επιτύχει; Η Κάτα Ουπανισάντ παροτρύνει: «Εγερθείτε, αφυπνιστείτε! (Uttishthata! Jagratha!)» Αυτοί που βασανίζονται από αμφιβολίες ως προς το τι να αποδέχονται και τι να απορρίπτουν, αυτοί που έχουν τυφλωθεί από την πλάνη του υλικού κόσμου και αυτοί που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το σκοτάδι από το φως, τον θάνατο από την αθανασία – όλοι αυτοί πρέπει να πλησιάσουν μεγάλες ψυχές που μπορούν να τους δείξουν το μονοπάτι που θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν την αιώνια Αλήθεια, το αυτόφωτο θεμέλιο όλης της δημιουργίας. Τότε ο γήινος αυτός κόσμος θα συγχωνευθεί με τη βασιλεία των ουρανών στην ίδια λαμπρότητα! Για να φθάσετε όμως σ’ αυτή την πραγμάτωση, πρέπει να νιώθετε βαθιά επιθυμία, επίσης να εφαρμόζετε αυστηρές πνευματικές ασκήσεις με ακλόνητη πειθαρχία.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘Prema Vahini’), Κεφ. 57
25 Ιουνίου
Στην Ινδία υπάρχει μια ασυνήθιστη μέθοδος παγίδευσης πιθήκων: βάζουν μέσα σ’ ένα μεγάλο δοχείο με μικρό στόμιο λίγα αράπικα φιστίκια που αρέσουν στους πιθήκους. Ο πίθηκος, από περιέργεια, θα βάλει το χέρι του μέσα στο δοχείο και θα πιάσει μια χούφτα απ’ αυτά. Έτσι, θα παγιδευτεί, μη μπορώντας να τραβήξει έξω την κλειστή και γεμάτη φούχτα του! Τότε φαντάζεται ότι κάποιος μέσα στο δοχείο κρατάει το χέρι του και θα προσπαθήσει να το σκάσει μαζί με το δοχείο! Στην πραγματικότητα όμως, κανένας δεν κρατάει τον πίθηκο. Παγιδεύτηκε μόνος του, εξαιτίας της προσκόλλησής του στη λιχουδιά. Τη στιγμή που θ’ αφήσει τα φιστίκια από τη φούχτα του, θα μπορεί να βγάλει το χέρι του από το δοχείο και θα είναι ελεύθερος. Παρομοίως, μπροστά σ` αυτό το μεγάλο δοχείο του γήινου κόσμου με το στενό στόμιο των εγκοσμίων απολαύσεων, οι άνθρωποι υποκύπτουν στους πειρασμούς τους! Όσο είναι παγιδευμένοι απ’ αυτές τις απολαύσεις, νομίζουν ότι κάποιος ή κάτι τι τους δεσμεύει. Και σ’ αυτή την περίπτωση όμως, κανένας δεν είναι υπεύθυνος γι’ αυτά τους τα δεσμά. Τη στιγμή που θα εγκαταλείψετε τις συγκεκριμένες απολαύσεις και θα απο-προσκολληθείτε απ’ αυτές, θα είστε ελεύθεροι!Μπάμπα, από το βιβλίο "Summer Showers in Brindavan 1973", κεφ 12.
24 Ιουνίου
Εκείνοι που προσπαθούν να χτίσουν την ανθρώπινη κοινωνία επάνω σε θεμέλια πλούτου (dhana), χτίζουν επάνω στην άμμο – οι σοφοί είναι εκείνοι που προσπαθούν να τη χτίσουν επάνω στον βράχο της αρετής (dharma). Καθένας σας καταναλώνει συγκεκριμένες ποσότητες τροφής καθημερινά, πολλοί δε από σας υπολογίζουν ακόμα και τις θερμίδες που έχουν καταναλώσει και κάψει. Σταθείτε όμως μια στιγμή και συλλογιστείτε: έχετε ποτέ υπολογίσει τι έχετε δώσει εσείς πίσω στην κοινωνία σαν ανταπόδοση, στην κοινωνία που αποτελεί το υποστηρικτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορείτε να ζείτε και ν’ απολαμβάνετε τη ζωή σας σ’ αυτόν τον κόσμο; Έχετε λοιπόν χρέος να μεταμορφώνετε την τροφή σας σε προσφορά υπηρεσίας είτε για προσωπικό σας όφελος, είτε για το καλό και την ευημερία του κοινωνικού συνόλου. Διότι, απλώς το να ταΐζετε και να φροντίζετε το σώμα σας δεν αποδίδει όφελος σε κανέναν, εφόσον το σώμα σας δεν είναι παρά ένα σκεύος, ένα «κοντέινερ». Όταν ο σπινθήρας του Θείου το εγκαταλείψει, το σώμα σας είναι πια ένα πτώμα. Κανένας δεν κρατά κοντά του ένα πτώμα περισσότερο από λίγες ώρες. Οι άνθρωποι αποφεύγουν το θέαμα και την οσμή ενός νεκρού σώματος, το βρίσκουν αηδιαστικό. Συνεπώς, ποτέ μην γίνεστε ούτε εχθρός του εαυτού σας, ούτε βάρος σε οποιονδήποτε άλλον.Μπάμπα, Ομιλία που δόθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1964
23 Ιουνίου
Παρατηρήστε τον γερανό περπατάει πολύ γρήγορα μέσα στο νερό. Όσο περπατάει όμως, δεν μπορεί να πιάσει ψάρια. Όταν θέλει να πιάσει ψάρια, στέκεται τελείως ακίνητος και προσηλωμένος στον στόχο του. Έτσι κι εσείς: αν προχωρείτε στη ζωή σας εξίσου βιαστικά, γεμάτοι απληστία, θυμό και παρόμοιες αρνητικές ιδιότητες, ποτέ δεν θα μπορέσετε να εξασφαλίσετε τα ψάρια της αλήθειας (sathya), της αρετής και δικαιοσύνης (dharma) και της εσωτερικής ειρήνης (shanti). Σε όποια πνευματική άσκηση κάνετε, να προσθέτετε και αυτήν της αδιάλειπτης ενθύμησης του πολύτιμου ονόματος του Θεού (namasmarana). Μόνο τότε θα μπορέσετε με τη βοήθειά Του να δαμάσετε τις φυσιολογικές ιδιότητες της απληστίας, του θυμού κ.λπ. Όλα τα ιερά κείμενα διδάσκουν πρωτίστως αυτό το θεμελιώδες μάθημα! Εφόσον Θεός είναι ο οικουμενικός στόχος, το δε ταξίδι της ζωής Τον έχει ως προορισμό για κάθε έναν από σας ανεξαιρέτως, να Τον έχετε αδιαλείπτως στο νοερό σας οπτικό πεδίο και με τη βοήθειά Του να υποτάσσετε τον νου σας που σας παρασύρει μακριά από το πνευματικό μονοπάτι και σας κάνει να περιπλανιέστε εδώ κι εκεί.Μπάμπα, Ομιλία που δόθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1964
22 Ιουνίου
Όπως το σώμα είναι το σπίτι μέσα στο οποίο ζείτε, έτσι και το Σύμπαν είναι το σώμα του Θεού. Όταν ένα μυρμήγκι τσιμπήσει το μικρό δάχτυλο του ποδιού σας, αμέσως όλη σας η προσοχή στρέφεται σ’ εκείνο σημείο και αντιδράτε στον πόνο προσπαθώντας να διώξετε τον μικροσκοπικό εχθρό. Με τον ίδιο τρόπο έχετε χρέος να συναισθάνεστε τον πόνο, τη δυστυχία, ή τη χαρά και τον ενθουσιασμό των συμπατριωτών σας, σε οποιοδήποτε μέρος της πατρίδα σας τυχαίνει να εκφράζεται. Οφείλετε να κάνετε μια προσπάθεια να προστατεύσετε την πατρίδα από τον εχθρό, όσο μακριά από τον τόπο σας κι αν έχει εμφανιστεί. Να είστε ευγενικοί και γεμάτοι καλοσύνη με όλους τους συγγενείς σας. Να επεκτείνετε τη συμπόνια σας, να βοηθάτε εκείνους που έχουν ανάγκη στο μέτρο των δεξιοτήτων και των πόρων σας. Μην χαραμίζετε τα ταλέντα και τις ικανότητές σας σε ανώφελες επιδιώξεις. Ο σεβασμός στους γονείς που σας έφεραν στη ζωή και σας μεγάλωσαν σ’ αυτόν τον κόσμο ο οποίος σας έδωσε τη δυνατότητα ν’ αποκτήσετε έναν τόσο απέραντο και πολυποίκιλο θησαυρό εμπειριών, είναι το πρώτο μάθημα που διδάσκουν η Αρετή και Δικαιοσύνη (Dharma). Η πηγή που τροφοδοτεί αστείρευτα αυτόν τον σεβασμό είναι η ευγνωμοσύνη σας.Μπάμπα, Ομιλία που δόθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1964
21 Ιουνίου
Αν ένας άνθρωπος είναι άρρωστος, ή ο νους του είναι απασχολημένος με κάτι άλλο, δεν μπορεί να αισθανθεί τη γεύση ενός εδέσματος. Παρομοίως, αν η καρδιά σας είναι γεμάτη άγνοια, νωθρότητα και αδράνεια (tamas) ή πείσμα και αντιρρήσεις, δεν μπορείτε να βιώσετε την ευδαιμονία, ακόμα και αν ασχολείστε με τον στοχασμό του Θεού, λατρευτικούς ύμνους, επανάληψη του ονόματός Του ή διαλογισμό. Η γλώσσα θα σας δίνει γλυκιά γεύση μόνο όσο υπάρχει πάνω της ζάχαρη. Παρομοίως, αν η λαμπάδα του φωτός που ονομάζεται αφοσίωση συνεχίζει να καίει στην καρδιά σας, δεν θα υπάρχει μέσα της σκοτάδι. Κάτι πικρό επάνω στη γλώσσα απλώνει μια πικρή γεύση σε όλη τη γλώσσα. Το ίδιο και όταν παρεισφρήσουν στην καρδιά η απληστία και ο θυμός: εξαφανίζεται η λαμπρότητα και η ακτινοβολία της, το σκοτάδι κυριαρχεί μέσα της και ο άνθρωπος γίνεται στόχος αμέτρητων θλίψεων και δυστυχιών. Γι` αυτό, οι άνθρωποι που λαχταρούν να πραγματώσουν την αγία Παρουσία του Θεού μέσα τους πρέπει ν’ αποκτήσουν ορισμένες συνήθειες, ιδιότητες χαρακτήρα καθώς και πνευματικές πειθαρχίες. Οι συνηθισμένοι τρόποι ζωής δεν θα σας οδηγήσουν στον Θεό. Πρέπει να τροποποιηθούν αρκετά μέσω πνευματικών ασκήσεων.Μπάμπα, Ομιλία που δόθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1964.
20 Ιουνίου
Το σώμα είναι ο ναός του Θεού (Deho Devalaya). Κυκλοφορείτε στο καθημερινό σας ταξίδι έχοντας μαζί σας έναν αόρατο ναό όπου ο Θεός είναι Παρών στο ενδότατο ιερό του. Το ανθρώπινο σώμα δεν είναι μια μάζα από σάρκα και οστά. Είναι ένα μέσον για να δέχεστε ιερές δονήσεις (mantras) που σας σώζουν όταν διαλογίζεστε σ` αυτές. Επομένως, το σώμα σας είναι ένα ιερό εργαλείο, το οποίο κερδίσατε μετά από αδιάλειπτες και επίμονες προσπάθειες αμνημονεύτων χρόνων. Είναι εφοδιασμένο με λογική και συναισθήματα και έχει τη δυνατότητα να σας λυτρώνει από τη θλίψη, τον πόνο, αλλά και από το κακό. Γι’ αυτό, τιμάτε το ως ιερό εργαλείο διατηρείτε το σε καλή κατάσταση, έτσι ώστε να μπορεί να εκπληρώνει αυτόν τον ύψιστο σκοπό. Συντηρείτε το δε ακόμα πιο προσεκτικά από τα τούβλα και τους σοβάδες του σπιτιού σας, και διατηρείτε πάντα μέσα σας εναργή την πεποίθηση ότι είναι ένα θεϊκό εργαλείο και τίποτε περισσότερο. Συνεπώς, οφείλετε να το χρησιμοποιείτε γι` αυτόν τον αγνό σκοπό για τον οποίο έχει σχεδιαστεί και σας έχει δοθεί σαν δώρο από τον Θεό.Μπάμπα, Ομιλία που δόθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1964.
19 Ιουνίου
Ο Θεός βρίσκεται παντού και διαποτίζει τα πάντα (Sarvavyapi), είναι δηλ. ‘πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών’. Αγαπά τους πιστούς Του (Bhakta-Vatsala). Κάνετε την καρδιά σας θρόνο του Θεού! Έδαφος που περιέχει φλέβες κάποιου ορυκτού είναι πολύτιμο, αυτό όμως που περιέχει φλέβες χρυσού είναι πολυτιμότερο. Η αξία ενός εδάφους εκτιμάται ανάλογα με το πόσο πολύτιμο είναι το ορυκτό που περιέχει. Παρομοίως, κάθε καρδιά εκτιμάται ανάλογα με το περιεχόμενό της. Έτσι, αν έχετε τον Θεό αδιάλειπτα μέσα στην καρδιά σας, η καρδιά σας θα γίνει ένα πολύτιμο απόκτημά σας. Αν ενθρονίσετε στην καρδιά σας τον Θεό, θα βλέπετε παντού μόνο τον Θεό. Διότι, η ρήση ότι ‘τα πάντα Θεός εστί’ (Sarvam Brahmamayam) είναι γεγονός. Πάρτε ήδη από σήμερα την ακλόνητη απόφαση να κάνετε μόνο ενάρετες πράξεις, καλές σκέψεις και καλές συναναστροφές. Επικεντρώνετε τον νου σας σε ευγενείς και ανώτερες σκέψεις, σκέψεις που να σας εξυψώνουν. Μη σπαταλάτε ούτε μία στιγμή της ημέρας σας σε μάταιη καυχησιολογία, στείρο κουτσομπολιό ή σε κατώτερες μορφές ψυχαγωγίας που σας υποβιβάζουν. Όσο ζείτε, να κάνετε καλά πράγματα, να μιλάτε με πραότητα και γλυκύτητα, ποτέ να μην βλάπτετε ή προσβάλλετε κανέναν, να βοηθάτε και να υπηρετείτε αυτούς που έχουν ανάγκη και κάθε σας στιγμή να έχετε την εικόνα του Θεού ‘στα μάτια του νου σας’.Μπάμπα, Ομιλία που δόθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1964
18 Ιουνίου
Υπάρχουν δύο κατηγορίες αφοσίωσης στον Θεό. Η πρώτη μοιάζει με τα μωρά των πιθήκων, τα οποία στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις για να συγκρατηθούν επάνω στην κοιλιά της μητέρα τους, ενώ αυτή πηδά από κλαδί σε κλαδί οπουδήποτε πάει εκείνη, πρέπει να κρατιούνται γερά επάνω της για να μην πέσουν, ακόμα κι αν κάποιος τα τραβάει! Έτσι επίσης ο πιστός, επαναλαμβάνοντας το όνομα του Θεού αδιάκοπα και ακούραστα, ανεξάρτητα από τις συνθήκες που τον περιβάλλουν, υπομένοντας τον χλευασμό και την κριτική χωρίς ίχνος απέχθειας ή αγανάκτησης, ξεπερνώντας τα οποιαδήποτε συναισθήματα ντροπής και ηττοπάθειας, υπομένει τις διάφορες δοκιμασίες στα χέρια του Θεού. Υπόδειγμα αυτής της κατηγορίας αφοσίωσης είναι ο Πραχλάντα. Η δεύτερη κατηγορία αφοσίωσης στον Θεό, μοιάζει με τη συμπεριφορά των μικρών της γάτας. Όπως το γατάκι αφήνει όλα του τα βάρη στη μητέρα του, ο πιστός αφήνει τα πάντα στον Κύριο τον Θεό και παραδίδεται σ’ Αυτόν. Η μητέρα γάτα κρατάει το γατάκι στο στόμα της και το μεταφέρει με ασφάλεια όπου κι όταν χρειαστεί. Έτσι επίσης, ο πιστός αφήνει όλα τα βάρη του στον Θεό και παραδίδεται πλήρως στο θέλημά Του. Ο Λάκσμανα είναι υπόδειγμα αυτής της κατηγορίας. Αυτές οι δύο κατηγορίες αφοσίωσης αναφέρονται συχνά ως ‘αφοσίωση με προσπάθεια (bhakthi)’ και ‘αφοσίωση με παράδοση (prapatti)’ ή αντίστοιχα, ο δύσκολος δρόμος και ο απλός ή ασφαλής δρόμος.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘Prema Vahini’), Κεφ. 51
17 Ιουνίου
Ο Σρι Κρίσνα ενσαρκώθηκε για να καταστρέψει την κακία και τη μοχθηρία σε μια χούφτα ατόμων. Τη σημερινή εποχή όμως, οι κακές ιδιότητες δεν περιορίζονται μόνο σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων. Είναι εξαπλωμένες παντού. Ο σκορπιός έχει δηλητήριο μόνο στην ουρά του, η κόμπρα μόνο στα δόντια της, δυστυχώς όμως, οι άνθρωποι έχουν δηλητήριο παντού μέσα τους: στα μάτια τους, στη γλώσσα τους, στον νου τους, στη διάνοια, στα βήματα, στον εγκέφαλό τους από την κορφή ως τα νύχια! Ίσως ρωτήσετε: «Αχ! Πότε αυτό το δηλητήριο θα καταπολεμηθεί και θα καταστραφεί;» Σας απαντώ: όταν ο Θεός εισέλθει στην καρδιά σας, αυτός ακριβώς είναι ο στόχος που θα επιτύχει. Γι’ αυτό, προσφέρετε στον Θεό το άνθος της καρδιάς σας (Hrudaya Pushpam) αφού προηγουμένως το εξαγνίσετε από τη σκόνη και τα παράσιτα (πόθο και επιθυμίες, θυμό, φθόνο, δυσπιστία κ.λπ.) που το περιβάλλουν και το μολύνουν. Χωρίς προσπάθεια, είναι ποτέ δυνατόν να επιτευχθεί νίκη σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής; Μπορεί κανείς να γίνει ανώτερο στέλεχος δίχως τα απαιτούμενα προσόντα μόρφωσης, ταλέντου και δεξιοτήτων, εμπειρίας και σοφίας; Γι` αυτό, επιμένετε και επιτύχετε!Μπάμπα, Ομιλία που δόθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1964
16 Ιουνίου
Αναπτύσσοντας τα χαρακτηριστικά ενός πιστού, ο Σρι Ράμα είπε στον Νάραντα: «Οποιοσδήποτε, με διάκριση και αυταπάρνηση (viveka, vairagya), ταπεινοφροσύνη και σοφία (vinaya, vijnana), έχει αποκτήσει επίγνωση της Πραγματικότητας, οποιοσδήποτε είναι πάντα βυθισμένος στον στοχασμό των θεϊκών παιχνιδιών Μου (leela), όποιος διατηρεί το όνομά Μου στη σκέψη του αδιάλειπτα κι ανεξάρτητα από τις συνθήκες που επικρατούν γύρω του, οποιοσδήποτε χύνει δάκρυα αγάπης κάθε φορά που ακούει το όνομα του Θεού από όποια χείλη κι αν προφέρεται αυτός είναι αυθεντικός πιστός Μου.» Άρα ο Θεός θα προφυλάσσει κάθε στιγμή και με κάθε τρόπο εκείνους που τον λατρεύουν με απόλυτη και άσπιλη αφοσίωση. Όταν όμως το βρέφος μεγαλώσει κι ενηλικιωθεί, η μητέρα παύει ν’ ασχολείται τόσο με την ασφάλειά του. Έτσι επίσης, Θεός δεν δίνει ιδιαίτερη προσοχή στον σοφό (jnani), στην απελευθερωμένη ψυχή. Για τον σοφό, η προσωπική του δύναμη αρκεί. Επομένως, μέχρις ότου μπορέσει να στηριχτεί στις δικές τους δυνάμεις, ο πιστός θα είναι ένα βρέφος στα χέρια του Θεού σαν πιστός μιας μορφής Του, έτσι δεν είναι; Κανείς δεν μπορεί να γίνει πιστός του Άμορφου Υπέρτατου Θείου (Nirguna bhaktha) χωρίς πρώτα να έχει γίνει πιστός μιας μορφής Του (Saguna bhakta).Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘ Prema Vahini’), Κεφ. 48.
15 Ιουνίου
Ο εγωισμός είναι η πιο επικίνδυνη πλάνη, γι’ αυτό, βλέποντάς την σαν μία τεράστια φυσαλίδα, οφείλετε να την ‘τρυπήσετε’ ώστε να εκραγεί και να καταστραφεί. Ακόμα κι ο Αρτζούνα έπασχε απ’ αυτήν! Σας δίνω ένα παράδειγμα από το έπος Μάχαμπαράτα: Μια μέρα, όταν μετά τη μάχη ο Σρι Κρίσνα οδήγησε το άρμα πίσω στο στρατόπεδο, ο Αρτζούνα ήθελε να κατεβεί πρώτος ο Σρι Κρίσνα από το άρμα, όπως κάνουν όλοι οι ηνίοχοι. Πίστευε ότι ο ‘κύριος’ του άρματος, δηλ. ο πολεμιστής, πρέπει να κατεβεί μετά, αφού ο ηνίοχος του ανοίξει την πόρτα. Ο Σρι Κρίσνα αρνήθηκε, και επέμεινε ότι ο Αρτζούνα έπρεπε να εγκαταλείψει το άρμα πρώτος. Μετά από πολλή λογομαχία, ο Σρι Κρίσνα τελικά νίκησε: ο Αρτζούνα κατέβηκε πρώτος. Τότε, μόλις ο Σρι Κρίσνα άφησε τη θέση Του και πάτησε στο έδαφος, το άρμα τυλίχτηκε στις φλόγες! Φανταστείτε τι θα είχε πάθει ο Αρτζούνα, αν ο Σρι Κρίσνα κατέβαινε πρώτος! Αυτό που είχε συμβεί ήταν ότι τα πύρινα βέλη του εχθρού που είχαν τη δύναμη να κάψουν το άρμα είχαν βρει τον στόχο τους, αλλά χάρη στην Θεϊκή Παρουσία του Σρι Κρίσνα, η αναφλεκτική τους δύναμη δεν μπορούσε να εκδηλωθεί. Μόλις ο Αρτζούνα είδε από τι τον έσωσε ο Κύριος και Ηνίοχός του, γέμισε ταπεινοφροσύνη – ο εγωισμός του ‘εξεράγη’ σαν μία μεγάλη φυσαλίδα. Συνειδητοποίησε ότι κάθε πράξη του Κυρίου του Θεού είναι βαρυσήμαντη.Μπάμπα, Ομιλία που δόθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1964
14 Ιουνίου
Οι άνθρωποι που είναι πιστοί Μου είναι γεμάτοι αγάπη. Υποστηρίζουν πάντοτε τη δικαιοσύνη και την αρετή (dharma), ομιλούν την αλήθεια. Η καρδιά τους λιώνει από ευσπλαχνία και συμπόνια. Δεν αδικούν, αποφεύγουν την αμαρτία, έχουν γερές ηθικές βάσεις, απαρνούνται τα πάντα με ευχαρίστηση. Τρώγουν με μέτρο, ασχολούνται με το να κάνουν καλό στους άλλους, δεν έχουν εγωισμό, δεν ταλανίζονται από αμφιβολίες. Δεν δέχονται επαίνους, δέχονται όμως να ακούν για την καλή φύση των άλλων και επιθυμούν να την εγκωμιάζουν. Έχουν καλό, δυνατό και καθαγιασμένο χαρακτήρα. Πνευματικοί αναζητητές είναι εκείνοι που επιθυμούν και προσπαθούν ν’ αποκτήσουν τέτοιες ιδιότητες και τέτοιο χαρακτήρα. Όσοι ασχολούνται με την επανάληψη του ονόματος του Θεού (japa), με πνευματικές πειθαρχίες (tapas) και ιερά τάματα (vrata), έχουν αναπτύξει αυτοέλεγχο (samyama) και πειθαρχία (niyama), πίστη, υπομονή, συντροφικότητα, ευγένεια και καλοσύνη, χαρά, καθώς και γνήσια, πηγιαία αγάπη για Μένα, τέτοιοι άνθρωποι Μού είναι ιδιαίτερα αγαπητοί.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘ Prema Vahini’), Κεφ. 48
13 Ιουνίου
Αν φοράτε μπλε γυαλιά, θα βλέπετε τα πάντα μπλε, παρόλο που η φύση είναι στολισμένη με πάμπολλα χρώματα και αποχρώσεις. Αν νομίζετε ότι ο κόσμος έχει μόνο το χρώμα που εσείς βλέπετε και σας φαίνεται γεμάτος ελαττώματα, αυτό οφείλεται στα ελαττώματα που υπάρχουν μέσα σας. Αν πάλι βλέπετε γύρω σας με μάτια αγάπης, τα πάντα παίρνουν τη χροιά της αγάπης σας. Και για τις δύο αυτές περιπτώσεις υπαίτια είναι τα συναισθήματά σας. Μια κι ο άνθρωπος έχει ελαττώματα, βλέπει τον κόσμο ως ελαττωματικό. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αν δεν έχετε αναγνωρίσει οι ίδιοι κάποια ελαττώματα στον εαυτό σας, δεν σας είναι δυνατό να τα αναγνωρίσετε στους άλλους. Τώρα δικαιολογημένα θ’ αναρωτηθείτε, αν ο ίδιος ο Θεός έχει ελαττώματα, μια και τα αναζητά στους άλλους. Όχι, ο Θεός αναζητά μόνο την καλοσύνη, όχι τα ελαττώματα και τις αμαρτίες. Δεν εξετάζει τον πλούτο, την οικογένεια, την κοινωνική τάξη, την κοινωνική θέση ή το φύλο. Βλέπει μόνο την αρετή (sadbhava). Και θεωρεί ότι οι ενάρετοι, όποιοι κι αν είναι, όπου κι αν είναι, είναι άξιοι της χάρης Του. Γι’ αυτό, αναπτύξτε την αρετή, δηλ. την καλοσύνη και τη δικαιοσύνη. Να ζείτε και να δράτε με χαρά και αγάπη. Για να φθάσετε στη λύτρωση αυτά τα δύο αρκούν.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘Prema Vahini’), Κεφ. 47
12 Ιουνίου
Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του γεμάτος αγάπη. H καρδιά του είναι πηγή ευσπλαχνίας και είναι προικισμένος με την αλήθεια του λόγου. Η γαλήνη είναι το χαρακτηριστικό του ανθρώπινου νου, είναι έμφυτο χαρακτηριστικό του. Ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη να ψάξει οπουδήποτε αλλού για τη γαλήνη, την ψυχική ηρεμία. Όπως ο χρυσός και το ασήμι είναι κρυμμένα κάτω από την επιφάνεια της γης, το μαργαριτάρι και το κοράλλι στα βάθη της θάλασσας, έτσι και η γαλήνη και η χαρά είναι κρυμμένες κάτω από τις επιφανειακές δραστηριότητες του νου. Ο άνθρωπος που επιθυμεί ν’ αποκτήσει αυτόν τον κρυμμένο θησαυρό, στρέφει τις νοητικές δραστηριότητες του προς τον εσώτερο εαυτό του, οπότε εκδηλώνεται η γεμάτη αγάπη φύση του. Μόνο εκείνοι που έχουν γεμίσει αγάπη, που διαχέουν αγάπη παντού και ζουν υπό το φως αυτής της αγάπης τους, δικαιούνται να ονομάζονται άνθρωποι. Όσοι στερούνται αγάπης είναι αληθώς δαίμονες, τέρατα και υπάνθρωποι. Αυτή η ιερή ιδιότητα της αγάπης δεν έχει αμφιταλαντευόμενη παρουσία, δεν μένει άδηλη, είναι πανταχού παρούσα και αναλλοίωτη. Είναι μία και αδιαίρετη. Εκείνοι που είναι εμποτισμένοι μ’ αυτήν είναι υπεράνω του φθόνου, του εγωισμού, της αδικίας, των σφαλμάτων και γενικότερα της κακής συμπεριφοράς.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘Prema Vahini’), Κεφ. 47
11 Ιουνίου
Πρέπει πάντοτε να προχωρείτε προς την προσπάθεια επίτευξης εσωτερικής δύναμης (balam). Δεν πρέπει να παρασύρεστε προς την αναλήθεια, την κακία και την ανεντιμότητα, όλες τους ιδιότητες που μαρτυρούν ένα θεμελιώδες και μοιραίο γνώρισμα δειλίας και αδυναμίας (Balaheenam). Η αδυναμία γεννιέται μέσα σας όταν αποδέχεστε ως πραγματική μια εικόνα του εαυτού σας κατώτερη απ` αυτήν που πράγματι είστε. Εσείς πιστεύετε ότι είστε το περίβλημα, αλλά στην πραγματικότητα είστε ο πυρήνας αυτό είναι θεμελιώδες γεγονός. Όλες τις πνευματικές ασκήσεις σας πρέπει να τις κατευθύνετε προς στην αφαίρεση του περιβλήματος και την αποκάλυψη του πυρήνα. Διότι, όσο λέτε ‘Είμαι ο τάδε’ είναι αναπόφευκτο το ότι θα παρεισφρήσει μέσα σας ο φόβος. Μόλις όμως πείτε και νοιώσετε ‘Είμαι ο Θεός’ (“Aham Brahmasmi”), θα αποκτήσετε ακατανίκητη δύναμη. Η επίδραση του Θεού είναι τόσο λεπτοφυής και ισχυρή, που ενόσω Τον στοχάζεστε, και το τελευταίο ίχνος φθόνου και απληστίας θα εξαφανιστεί από τον νου σας ένα τρανό παράδειγμα τούτου είναι η αγνή αγάπη που οι βοσκοπούλες έτρεφαν για τον Σρι Κρίσνα. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό των θεϊκών ενσαρκώσεων ανά τους αιώνες.Μπάμπα, Ομιλία που δόθηκε στις 14 Ιανουαρίου 1964
10 Ιουνίου
Γίνεται το γαϊδούρι ελέφαντας, απλώς επειδή μεταφέρει σανταλόξυλο, φορτίο που συνήθως μεταφέρει ο ελέφαντας; Ο γάιδαρος είναι μεν σε θέση να εκτιμήσει το μεγάλος βάρος αυτού του φορτίου, αλλ’ όχι την ευωδιά του. Ο ελέφαντας όμως, αψηφά το βάρος του σανταλόξυλου εισπνέει μόνο τη γλυκιά ευωδιά του. Έτσι πρέπει να κάνει και ο πνευματικός αναζητητής, ο μοναχός, ο ασκητής ή ο απλός πιστός: ν’ αφομοιώνει μόνο την πάναγνη Αλήθεια, την πεμπτουσία των καλών δραστηριοτήτων, των ιερών κειμένων και των γραφών. Από την αντίθετη πλευρά όμως, έχουμε εκείνους που χάριν της «γνώσης» και της φιλολογίας, απλώς επιχειρηματολογούν και λογομαχούν έτσι γνωρίζουν μόνο το βάρος της λογικής, χάνοντας δυστυχώς την ευωδιά της Αλήθειας! Η αγάπη είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο που χρειάζεται ο πνευματικός αναζητητής για να διατηρεί τον Θεό αδιάλειπτα στη σκέψη του. Για να διατηρήσετε αυτό το εργαλείο εύχρηστο και γερό, σας χρειάζεται η δύναμη της διάκρισης (Viveka). Πολλοί στον κόσμο χρησιμοποιούν την τεράστια μάθησή τους σε άσκοπες συζητήσεις και λογομαχίες για ν’ αποδείξουν την ανωτερότητά τους. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Αν ήσαν πράγματι τόσο πολυμαθείς, θ’ ακολουθούσαν τη σιωπή, ως δρόμο τιμής, διότι μόνο με τη σιωπή θα βίωναν τον πυρήνα, το πάναγνο Θείο.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη», (‘Prema Vahini’), Κεφ. 44
9 Ιουνίου
Ο Κύριος ο Θεός έρχεται στη γη για να σώσει όχι μόνο έναν καλό άνθρωπο, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα από την ψευδαίσθηση και την πλάνη του γήινου κόσμου. Προσλαμβάνει μια μορφή που οι άνθρωποι να μπορούν ν’ αγαπούν, να θαυμάζουν και να σέβονται. Σας χαρίζει χαρά και θάρρος μιλώντας τη μητρική σας γλώσσα. Η μόνη κηλίδα που υπεισέρχεται ανάμεσα στον νου σας και στον Κύριο τον Θεό είναι η ψευδαίσθηση, η πλάνη που δημιουργεί ο γήινος κόσμος. Η πλάνη είναι σαν ένα άγριο σκυλί που δεν αφήνει κανέναν να πλησιάσει τον κύριό του! Ωστόσο, μπορείτε εύκολα να παρακάμψετε αυτό το σκυλί, καλώντας τον Κύριο από το κατώφλι τόσο δυνατά, ώστε να κατέβει ο ίδιος να σας υποδεχθεί και να σας συνοδεύσει στην κατοικία Του. Δηλαδή, πρώτα πρέπει εσείς να κερδίσετε τη Χάρη του Κυρίου, για να ευλογηθείτε κατόπιν με τη εγγύτητά Του (Saameepyam). Η εγκόσμια πλάνη είναι το κατοικίδιο του Κυρίου, επομένως αν Εκείνος το προστάξει να μην σας βλάψει, δεν θα το κάνει. Οπότε, ακριβώς όπως δίνετε στον χρυσοχόο ένα σπασμένο χρυσαφικό κι εκείνος αφού το επιδιορθώσει σας το επιστρέφει σαν άψογο κόσμημα, εμπιστευθείτε και τον νου σας στον Κύριο τον Θεό κατά τον ίδιο τρόπο. Είναι βέβαιο ότι του χρειάζεται επιδιόρθωση, αν όχι πλήρης αναδόμηση!Μπάμπα, Ομιλία που δόθηκε την Πρωτοχρονιά του 1964
8 Ιουνίου
Οι ροπές του ανθρώπου (vasanas) δεν θα εξαφανιστούν όσο η καρδιά του συνεχίζει να διέπεται από την ψευδαίσθηση του εγωισμού, ακόμα κι αν ασχολείται επί 24ώρου βάσεως με εξαγνιστικές πνευματικές ασκήσεις. Τέτοιοι άνθρωποι, αν θέλουν ν’ απαλλαγούν από το συναίσθημα του ‘εγώ’ και ‘δικό μου’, πρέπει να λατρέψουν τον Θεό βαθιά και ειλικρινά, ώστε να υπερβούν τις προκαταλήψεις και τις προτιμήσεις τους. Η καρδιά εκείνου που κυβερνιέται από την ομάδα των έξι παθών, μπορεί να έχει μόνο το ‘εγώ’ ως σύμβουλο! Εκείνοι που έχουν τέτοιο σύμβουλο είναι χειρότεροι από τους ανόητους, όσο επιφανείς κι αν ισχυρίζονται ότι είναι ως μύστες, σοφοί, αναζητητές ή απαρνητές. Ο άνθρωπος νιώθει ευτυχία ή δυστυχία ανάλογα με το τι ακούει. Επομένως πρέπει ν’ αποφεύγει τα αδυσώπητα βέλη των σκληρών λόγων, και να χρησιμοποιεί λόγια γλυκά, ευχάριστα και ήπια προσθέτοντας παράλληλα σ’ αυτά και τη γεύση της αλήθειας. Η χρήση ψεύδους για ν’ απαλυνθεί κάποια σκληρή κουβέντα, το μόνο που κατορθώνει είναι ν’ ανοίγει την πόρτα για ακόμη μεγαλύτερη δυστυχία. Ο άνθρωπος που έχει γίνει πνευματικός αναζητητής οφείλει να χρησιμοποιεί πολύ ήπια, γλυκά, ειλικρινή και ευχάριστα λόγια. Τέτοια άτομα διακρίνονται από τις αρετές τους.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘Prema Vahini’), Κεφ. 43
7 Ιουνίου
Ο λεπτοδείκτης του ρολογιού είναι η ατομική ψυχή. Περιστρέφεται ξανά και ξανά, ενώ ο ωροδείκτης κινείται μεν και αυτός, αλλά σιωπηλά και αργά, με αξιοπρέπεια. Ο ωροδείκτης είναι η Οικουμενική Ψυχή. Μία φορά κάθε ώρα οι δύο δείκτες συναντώνται, αλλά η ατομική ψυχή δεν αποκτά αυτή την εκπλήρωση μια για πάντα. Χάνει την πολύτιμη ευκαιρία, κι έτσι πρέπει να περιστραφεί ξανά και ξανά. Η λύτρωση λαμβάνει χώρα όταν η ατομική ψυχή συγχωνευθεί με την Οικουμενική και οι δύο γίνονται μία. Όπως ο μεταξοσκώληκας υφαίνει ο ίδιος το κουκούλι που θα αποδειχθεί ο τάφος του, έτσι και οι άνθρωποι υφαίνουν δοξασίες μέσα από τον ίδιο τους τον νου, ο οποίος γίνεται το κλουβί μέσα στο οποίο παγιδεύονται. Αναθέστε στον νου σας το έργο της προσφοράς υπηρεσίας στον Θεό, τότε θα δαμαστεί και θα γίνει γαλήνιος. Προσφέρετε τον νου σας στον Θεό! Ρίξτε το παρελθόν σας στη λήθη και μην ανησυχείτε για τυχόν λάθη που ίσως κάνετε στο μέλλον. Να ανακαλείτε στη μνήμη σας μόνο όσα πράγματα αξίζει να θυμάστε. Να ακολουθείτε τις πνευματικές σας ασκήσεις με επιμέλεια. Τότε θα επιτύχετε πνευματική πρόοδο.Μπάμπα, Ομιλία που δόθηκε την Πρωτοχρονιά του 1964
6 Ιουνίου
Σε τι ωφελεί το να σχεδιάζει κανείς να σκάψει ένα πηγάδι όταν το σπίτι του ήδη καίγεται; Πού θα βρει τώρα καιρό να το σκάψει; Πότε θα τελειώσει και πότε θα είναι το νερό του διαθέσιμο; Και πότε θα σβήσει η φωτιά; Είναι ένα ανέφικτο εγχείρημα! Αν το πηγάδι ήταν ήδη έτοιμο, πόσο χρήσιμο θα μπορούσε να είχε φανεί σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές εξαιρετικής ανάγκης! Το ν’ αρχίσει κανείς να στοχάζεται τον Θεό τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, είναι σαν ν’ αρχίσει να κάνει σχέδια για ένα πηγάδι, ενώ το σπίτι του καίγεται. Γι’ αυτό, από τώρα και στο εξής εξοπλιστείτε κατάλληλα, στοχαζόμενοι έστω και σποραδικά τον Θεό – έτσι, όταν πλησιάσει το τέλος σας θ’ ανταμειφθείτε. Αρχίστε σήμερα κιόλας τις πνευματικές ασκήσεις που έχετε προγραμματίσει για αύριο! Κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει η επόμενη στιγμή, γι` αυτό δεν πρέπει να καθυστερείτε ν’ αρχίσετε τις πνευματικές ασκήσεις. Η σωματική αντοχή είναι επίσης στοιχείο απαραίτητο για την πνευματική άσκηση. Επομένως, απαραίτητη είναι και η φροντίδα του σώματος, παρ’ όλο που η υπερβολική φροντίδα είναι επιζήμια. Στο μέτρο που είναι αναγκαίο, να φροντίζετε το σώμα σας με μεγάλη προσοχή.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘Prema Vahini’), Κεφ. 41
5 Ιουνίου
Στις μέρες μας, οι άνθρωποι ικανοποιούνται με οράματα και βιωματικές εμπειρίες ευτελούς αξίας. Δεν ησυχάζουν ούτε στιγμή. Τη μισή ζωή τους κοιμούνται και την υπόλοιπη τρώνε και πίνουν. Έτσι μεγαλώνουν και συνεχίζουν να μεγαλώνουν, μέχρι που στα γηρατειά τούς καταδιώκει ο θάνατος. Τότε, δεν μπορούν πια ν’ αποφασίσουν πού να πάνε ή τι να κάνουν. Έχουν χάσει τις σωματικές και τις νοητικές δυνάμεις τους και οι αισθήσεις τους αμβλύνονται. Κανένας και τίποτε δεν μπορεί πια να τους σώσει, κι έτσι καταλήγουν υπάκουα στα σαγόνια του θανάτου. Πόσο λυπηρό είναι το ότι αυτή η ανθρώπινη ζωή, πολύτιμη όσο το σπανιότερο διαμάντι, χάνει την αξία της και καταλήγει στο επίπεδο ενός φθαρμένου, τιποτένιου κέρματος! Αν χαθεί ο χρόνος άσκοπα, χωρίς διαλογισμό ή πνευματική άσκηση που στοχεύει στην έμβια πραγμάτωση του Θεού, η μετάνοια αργότερα δεν ωφελεί. Όταν το σπίτι ήδη καίγεται, δεν έχει νόημα ν’ αρχίσουμε να σκάβουμε για πηγάδι. Πότε θα είναι το νερό του διαθέσιμο; Πότε θα σβήσει η φωτιά; Δεν είναι πραγματοποιήσιμο. Κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει η επόμενη στιγμή, άρα δεν πρέπει να καθυστερείτε. Είναι αναμφισβήτητο δικαίωμα του αναζητητή (sadhaka) να έχει την ευλογία της παρουσίας του Θεού και όχι του θανάτου.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘Prema Vahini’), Κεφ. 41
4 Ιουνίου
Σύμφωνα με τους Βέδες υπάρχουν τέσσερα στάδια ή καταστάσεις ύπαρξης: η εγρήγορση, τα όνειρα, ο βαθύς ύπνος και η υπερσυνειδητή κατάσταση της λύτρωσης (Τuriya). Στην πρώτη κατάσταση συνειδητοποιεί κανείς τον αντικειμενικό κόσμο και είναι στραμμένος στα εξωτερικά πράγματα. Εφόσον στην κατάσταση αυτή ταυτίζεται με το χονδροειδές σώμα, τα βιώματα που έχει είναι επίσης χονδροειδή. Στα όνειρα ο προσωπικός εαυτός στρέφεται εντός. Οι αντιδράσεις, οι απηχήσεις και τα βιώματα περιορίζονται όλα στον προσωπικό εαυτό δεν ανήκουν στον χώρο έξω απ’ αυτόν. Κατόπιν ακολουθεί ο βαθύς ύπνος. Αυτή η κατάσταση είναι απαλλαγμένη ακόμα και από όνειρα. Δεν υπάρχει κανένα συναίσθημα, ούτε χωριστότητας ούτε ταύτισης, ούτε εξατομικευμένος εαυτός ούτε οικουμενικός, ούτε ο βιώνων ούτε το βίωμα. Υπάρχει μόνον ο Άτμα, ο Θείος Εαυτός, με τον οποίο το άτομο έχει προσωρινά συγχωνευθεί. Τέλος, στην τέταρτη κατάσταση (Turiya) το άτομο δεν είναι πλέον άτομο. Έχει πραγματώσει τη θεμελιώδη αλήθεια της ζωής και της δημιουργίας. Αυτοί που έχουν φθάσει σ` αυτό το στάδιο δεν έχουν πλέον κανένα ενδιαφέρον για τον ατομικό εαυτό. Αυτές είναι οι τέσσερις καταστάσεις που βιώνει κανείς, αλλά αυτές είναι συγχρόνως και τα στάδια που πρέπει να διέλθει, κατά την αναζήτηση της Γνώσης του Θείου Εαυτού.Μπάμπα, από το βιβλίο «Sutra Vahini», Κεφ. 6
3 Ιουνίου
Ο θάνατος είναι πανταχού παρών όπως ο Θεός, αλλά αναφέρεται μόνο στο σώμα (deha), δεν μπορεί να επηρεάσει την εξατομικευμένη ψυχή (jiva). Το σώμα είναι το όχημα που είναι απαραίτητο για να κατανοήσει η εξατομικευμένη ψυχή την πραγματική της φύση. Κι όμως, είναι άγνωστο πότε θα γίνει στόχος του θανάτου, άγνωστο πότε το σώμα αυτό θα παγιδευτεί στη θηλιά του. Η εξατομικευμένη ψυχή, φορτωμένη καθώς είναι μ’ αυτό το σώμα που φθείρεται και καταστρέφεται τόσο εύκολα, πρέπει να επισημάνει αυτό τον κίνδυνο έγκαιρα και να είναι γεμάτη λαχτάρα να συγχωνευθεί με τον Θεό την ίδια εκείνη στιγμή του θανάτου! Οι άνθρωποι συνηθίζουν να καθυστερούν – αναβάλλουν τα του χθες για σήμερα και τα του σήμερα για αύριο. Αλλά το έργο της πνευματικής εξέλιξης, από τη φύση του, δεν επιδέχεται καθυστερήσεις. Εκεί δεν υπάρχει ούτε χθες ούτε αύριο. Διότι, το λεπτό που μόλις πέρασε είναι πλέον πέραν του ελέγχου σας και το λεπτό που πλησιάζει δεν σας ανήκει! Μόνο η εξατομικευμένη ψυχή που έχει χαράξει αυτή την αλήθεια βαθιά μέσα της, θα συγχωνευθεί με τον Θεό.Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη» (‘Prema Vahini’), Κεφ. 39
2 Ιουνίου
Σχετικά με αυτό που έχει επιτύχει κανείς στο τέλος του ταξιδιού, δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ της απελευθερωμένης ψυχής (jivanmukta) και του απλού πιστού. Είναι και οι δύο υπεράνω του εγωισμού (ahamkara), του υλικού κόσμου (prakriti) και των τριών ιδιοτήτων (gunas) του και του οποιοδήποτε κώδικα συμπεριφοράς (Dharma) που διέπει τα στάδια ζωής κάθε κοινωνικής τάξης (varna-ashrama). Η καρδιά ενός τέτοιου πιστού είναι γεμάτη συμπόνια και πάλλεται από την ανάγκη να κάνει καλό στον κόσμο. Είναι η Ευδαιμονία του Απόλυτου που τον ωθεί σ’ αυτό. Ένας τέτοιος πιστός δεν έχει επιθυμίες, γιατί αυτές είναι προϊόντα του εγωισμού, του ‘εγώ’ και ‘δικό μου’, και μόνο όταν ξεριζωθούν γίνεται ο άνθρωπος πραγματικός πιστός, έτσι δεν είναι; Για τον πραγματικό πιστό, δεν υπάρχει χώρος για επιθυμίες. Είναι η ενσάρκωση της Γλυκύτητας και της Αθανασίας (amrita-swarupa). Γι’ αυτόν που έχει αυτή την Αθάνατη Φύση, δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από τη γλυκύτητα της Υπέρτατης Ευδαιμονίας (ananda).Μπάμπα, από το βιβλίο «Αγάπη», (‘Prema Vahini’), Κεφ. 39
1 Ιουνίου
Οι σημερινοί σπουδαστές είναι αληθώς τυφλοί ως προς τον σκοπό της ζωής. Μερικοί μάλιστα δεν διαισθάνονται καν τις δυστυχίες που προκαλεί η άγνοια του σκοπού της ζωής. Μόνο ένας στο εκατομμύριο, ή μάλλον ένας στα 10 εκατ., αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις να συνειδητοποιήσει την πεμπτουσία της ζωής. Αυτές οι αγωνιώδεις προσπάθειες όμως, αποτελούν το πρώτο σκαλοπάτι για την πραγμάτωση του σκοπού του ζωής. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι η εξασφάλιση τροφής, ρουχισμού, στέγης, περιουσίας, και ανέσεων κάθε λογής αποτελούν τον πραγματικό σκοπό της ζωής. Όμως, όσο παραμένει κανείς θύμα αυτού του είδους της ψευδαίσθησης και αυταπάτης, η ζωή του θα συνεχίζει να είναι μια τραγωδία. Την ημέρα που θα συνειδητοποιήσει τον σκοπό της, βιώνει μια καθολική μεταμόρφωση: από την αγωνία (vedana) προς την λύτρωση από τις δυστυχίες και τα βάσανα (nirvedana). Τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσει την ύπαρξη του Φωτός, αποκτά σοφία. Τότε συνειδητοποιεί και τον σκοπό της ύπαρξης και μεταπηδά από την κατάσταση της αγωνίας σ’ αυτήν της έκστασης. Κάθε μορφή μάθησης και σπουδών πρέπει να είναι θεμελιωμένη στις αρχές της ηθικής, της αρετής και δικαιοσύνης, καθώς και της πνευματικότητας. Εκπαίδευση που δεν είναι θεμελιωμένη στα παραπάνω, θα παραδέρνει στα κατώτατα επίπεδα και θα καταλήξει να είναι άχρηστη.Μπάμπα, από το βιβλίο «Sutra Vahini», Κεφ. 5